Yeterlik çalışması adı altında, 6 küsür yıl önceki halimin tuttuğu notlara bakarken pek bir hislendim. Mümkün olsa o zamana gidip dost kazığı, hayatta kalma mücadelesi ve okul stresi formunda kendi ölçülerinde hayatın sillesini yemiş olan kendimin sırtını sıvazlamak, biriki teselli/cesaret sözü söylemek istedim.
Kurduğum şeyin mümkün olmadığını hiç düşünmedim de; şimdiki halimin olduğu şey, geldiği yer onu daha da üzer de buralara gelecek kadar da kendini toplayamaz diye korktum. Bıraktım, dağınık kaldı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder